Ang tagal na ng college. Ang tagal na rin nung simula kong isipin kung darating ba yung panahon na bibilangin ko sa aking mga daliri ang mga naging ex ko. Si K, si C, si M, at ang pinakahuli, si M. Hmm, apat na. At ngayon, papunta na ako sa ika-lima. Nakatatakot. Ilan pa kaya ang bibilangin ko bago ako tumigil? Ilan pa kaya ang mamahalin ko bago ako lumagay sa tahimik?
Ilang beses na kami nag-usap ng mga kaibigan ko, handa na ba kaming makita "sya" at bumuo ng kani-kaniyang pamilya. Merong nakatagpo na, kasal na lang ang hinihintay. Meron din namang walang balak pa at ni hindi pa makita ang kanyang sarili na titigil sa mga ginagawa nya para magpatali na. At syempre, meron din namang katulad ko, na matapos ang isang malaking buntunghininga ay nagsabi na, "Oo, handa na ako. At hinahanap ko sya."
Gulat sila.
Nagulat din ako na nagulat sila. Alam naman nilang lahat na sa lahat ng mga naging ka-relasyon ko, pang-matagalan ang iniisip ko. Hindi ako naglalaro. Ni hindi tumitingin sa iba. Binubuo ko ang aking mundo para tumugma sa kanya, para sa ganun, makabuo kami ng iisang mundo na ihaharap sa iba pa.
Kaya naman, tulad ng maraming ka-edad namin. Alam kong handa na ako.
Hinihintay ko na lamang sya.
Sana, dumating na.
